De ‘Rosary’(2018) is een bidkrans gemaakt van witte en rode kauwgom.

Dit werk van Elke Andreas Boon wordt op een editie van 25 unieke exemplaren gemaakt in functie van de financiering, de ontwikkeling en de promotie van Boon’s monografie die verschijnt in 2024 bij uitgeverij MER, Borgerhoff&Lamberigts.

450 euro (excl. 6% btw en excl. verzending)

Bestel via:

pieter-jan@elkeandreasboon.com

met de vermelding: Rosary, adres, telefoonnummer.

Boon onderzoekt hoe we onze individuele verantwoordelijkheid ontlopen door ons te verhouden tot religies en economische- en sociale systemen.

De rozenkrans of het gebedssnoer is een object uit de Rooms-Katholieke kerk. Een volledige rozenkrans bidden is 15x het Onzevader en 150 x het Weesgegroet opzeggen door de krans 3 x te overlopen.

De devotie tot de maagd Maria als moeder van Jezus en de kleur rood zijn twee elementen die vaker terugkeren in het oeuvre van Boon. Wat de kunstenaar fascineert zijn de vele connotaties toegewezen aan de iconische moeder en de kleur van passie en bloed. Wat een vrouw verondersteld is te zijn en welke verantwoordelijkheid zij hoort te dragen voelt de kunstenaar als een daad van agressie.  Door geslacht in een rol geduwd komt de confrontatie met de rol en het kader van de ander voortgevloeid, met radicale polarisatie als gevolg. De herinterpretatie gebeurt repetitief kauwend als in gebed. Dit gekende en voor de Vlaamse cultuur zo typerende object wordt een prachtig en ogenschijnlijk fragiel sierraad dat tegelijk brutaal spugt op de vastgelegde rolverdeling en is letterlijk doordrenkt met het DNA van de kunstenaar.

Elke Andreas Boon laat zich niet binden aan één medium en zoekt steeds naar een fundamentele dubbelheid, een vraagstelling, een onderstroom. Een weerspannige breekbaarheid die tot reflectie en communicatie uitnodigt en vaak universele, existentiële vraagstellingen hanteert: Het bevragen van de onderhuidse machtsstructuren in religie, gender, leeftijd en andere economische systemen.

Beeldend ent Boon zich vrij direct op de kunsttraditie, om het vervolgens door kleine ingrepen te re-configureren en te re-contextualiseren’. Het werk van Elke Andreas Boon koppelt een poëtische en escapistische verbeelding aan een rauwe visie op onze menselijke conditie. De vragen die de kunstenaar stelt zijn fragiel, brutaal en soms ongemakkelijk en diens compromisloze stijl schuwt scherpe, soms surrealistisch humoristische, kritiek niet. Zo kan Boon in de traditie van sterke en eigenzinnige Belgische kunstenaars geplaatst worden als Lili Dujoeri, Joelle Tuerlickx, Guillaume Bijl..

S.M.A.K directeur Philippe Van Cauteren beschrijft Boon als ‘een kunstenaar die in een periode van vijfentwintig jaar een persoonlijk en eigenzinnig oeuvre heeft weten te ontwikkelen’ en erkent dat het werk ‘van een onmiddellijke actualiteit is’.

Curator Tanguy Eeckhout beschreef het als volgt: ‘Voor Elke Andreas Boon is kunstenaarschap een radicale keuze voor vrijheid, een poging om verder te gaan dan de verankering van sociale structuren. Dankzij diens verbeeldingskracht en rebelse levenshouding slaagt de kunstenaar erin verroeste patronen te doorbreken en nieuwe inzichten te genereren over wat het is om mens te zijn’

Boon bouwt verbeten aan een uniek parcours met nationeal en internationale erkenning. en was haar tijd ver vooruit door het in vraag stellen van thema’s als gender, klimaat en globalisering. In de jaren ’90 stelde Jan Hoet het werk tentoon tijdens de groepstentoonstelling ‘De rode poort’ in het S.M.A.K. te Gent (BE) en ‘De beurs van Jodocus Vijdt’ in het Bijlokemuseum, Gent (BE). Curatoren als Edith Doove en Joost Declercq namen haar kunstwerken op in verschillende tentoonstellingen oa in Museum Dhondt-Dhaenens (MDD, Sint Martens Latem, BE). Boon had een solotentoonstelling in het FOMU te Antwerpen (BE) en een solopresentatie tijdens Art Rotterdam (NL) bij Galerie Annie Gentils in 2018 die Boon verschillende jaren vertegenwoordigde. Curator Joanna De Vos toonde Boons kunstwerken tijdens de expo ‘The Sensation of the Sea’ in De Mesdag Collectie in Den Haag (NL) in 2018 en tijdens ‘The clown spirit’ bij Galerie Ronny Van de Velde in Antwerpen (BE) in het najaar van 2020. Curator Mario Gutiérrez Cru selecteerde werken voor het festival ‘Canciones para una revolución’ en het PROYECTOR Festival de Videoarte in Madrid (ES). Curator en kunstenaarskoppel Renier en Depla namen Boons werk op in de selectie voor Art Autun (FR) in 2020. Curator prof. dr. Diana Padrón Alonso doceert over diens oeuvre tijdens colleges aan de University of Barcelona (ES) en toonde werk tijdens de expo ‘Amable desarme del yo’ in Centro de Arte La Regenta in Gran Canaria (ES) in het najaar van 2020. Boon nam deel aan drie edities van LOOP Barcelona - video art festival (ES). Het werk ‘Me & My Sister’ won er de Sercotel Amister Art Hotel Prize in 2017. Curator Hilde Teerlinck selecteerde kunstwerken van Boon voor drie groepstentoonstellingen waaronder ‘Je t’aime… moi non plus’, een rondreizende expo die te zien was in FRAC Languedoc, Montpellier (FR), Espai Ubú in Barcelona (ES), CRAC Alsace in Altkirch (FR), Bergen Kunsthall (NO), Het Domein Sittard (NL), ESAP Perpignan (FR), Leisure club Mogadishni in Kopenhagen (DK) en Kunsthalle Wilhelmshaven (DE). Boon werd geselecteerd voor het Second Annual Detroit International Video Festival in The Museum of New Art (MONA) in Detroit (US) en Akihabara TV-03 in Tokyo (JP). Boons werken maken deel uit van de museumcollecties van het S.M.A.K., MDD, FOMU en van privécollecties van België tot New York en Moskou.